17 Ağustos 1999

Bundan tam 21 yıl önce korkunç bir gürültü ve sarsıntıyla uyanmıştık  saatler 03:02`yi gösterirken.
Kimimiz hiç uyanamamıştı...
Neyle karşı karşıya olduğumuzu bilmeden,
Enkaz altında kaldık, o enkazın altından kurtulduk, o enkazın altında can verdik.
Öldük, sakat kaldık, yaşadık acıyla dolduk.
Yitirdik her şeyimizi.
O gün ya öldük ya da yeniden doğduk biz.

Ben unutmadım, unutmayacağım da. Sen de unutma, sen de unutturma.

Mesela şuan ki hayatını düşün ve bir gece de her şeyin kökten değiştiğini.
Bugün sadece bunu düşün.
Okuyorsan okulunu, çalışıyorsan iş yerini.
Evini, arkadaşlarını, mahalleni düşün, eskisi gibi değil artık!
Her zaman gittiğin bakkal yerinde olmayacak, ramazan ayında sıcacık pideleri aldığın fırının da yerinde olmayacak.
Canın sıkıldığında çıkıp gezdiğin çarşı yerle bir olmuş olacak, akşamları yakamozu seyretmek için indiğin sahil kenarı sular altında kalacak.

Sevgilini düşün, eşini, çocuklarını. El ele tutuşup gezdiğiniz günleri, yerleri... Bir sabah uyanacaksın, ya onlar artık yoklar ya da beraber vakit geçirdiğiniz, el ele tutuşup yürüdüğünüz yerler...
Düşün, hayatında şuan dikkate bile almadığın şeyleri düşün.
Sevdiğin ve sevmediğin her şeyi düşün.
Onların artık olmayacağını, olsa bile eskisi gibi olmayacağını düşünebilir misin.

Bu gün, hiç olmazsa bu gece yatağa girince bunları düşünmeni isterim.

ve artık geceleri eskisi gibi uyuyamayacağını...
O gün ya öldük ya da yeniden doğduk biz.
ve bunu yaşamayan anlamıyor...